توانبخشی و افراد سالمند

افراد مسن اکثریت شرکت کنندگان در برنامه های توانبخشی سالمندان را تشکیل می دهند. سکته مغزی و شکستگی لگن اغلب این گروه ها را شامل می شوند. بیشتر افراد مسن با ناتوانی های جسمی در سالهای اخیر این شانس را داشته اند که از مراکز توانبخشی سالمندان استفاده کنند. ارزیابی علائم بیماری و سطح هوشیاری فرد مسن تاثیر بسزایی در خروجی توانبخشی خواهند داشت که یک فاکتور مهم در مدیریت مراکز توانبخشی سالمندان می باشد.هدف اصلی مراکز توانبخشی سالمندان در مورد افراد مسن ارتقای توان حرکتی آنها و آماده سازی آنها برای انجام امور شخصی بدون نیاز به کمک فرد دیگر می باشد. نتایج نشان داده است استفاده از یک تیم چند منظوره شامل پرستار و پزشک حرفه ای می تواند در مورد توانبخشی توانبخشی سالمندان کارساز و موثر باشد.
روش های توانبخشی مدرن تنها محدود به واحد های توانبخشی سنتی نمی باشد و شامل دوره هایی در جامعه و خارج از بیمارستان با بهره گیری از مربیان عمومی نیز می شود.

جمعیت استرالیا به سرعت در حال پیر شدن است به طوریکه جمعیت بالای ۸۰ سال بین سالهای ۱۹۸۶ تا ۲۰۰۶ به میزان ۲ برابر افزایش داشته است.
از آنجایی افراد مسن بزرگترین بخش شرکت کننده در این برنامه های توانبخشی را شامل می شوند، یکی از چالش های مراکز ارائه دهنده سرویس های توانبخشی توانبخشی سالمندان تامین نیاز های این قشر می باشد.
به علاوه عوامل ایجاد ناتوانی های فیزیکی نیز در بین قشر مسن در حال افزایش است به عنوان مثال میزان سکته مغزی و شکستگی لگن در سنین بین ۷۴-۶۵ سال به ترتیب، ۳۰۰ از ۱۰۰،۰۰۰ و ۷۵ از ۱۰۰،۰۰۰ می باشد که در مورد سنین ۸۵ به بالا به ۲۳۰۰ از ۱۰۰،۰۰۰ و ۴۰۰ از ۱۰۰،۰۰۰ نفر ارتقا می یابد.

“ناتوانی” به هرگونه محدودیت در توانایی انجام فعالیت هایی که برای هر انسان عادی قابل انجام می باشد، اطلاق می شود. یک روند رو به رشد برای میزان ارتباط ناتوانی با سن وجود دارد به عنوان مثال در سن ۸۵ سالگی این میزان ارتباط ۸۴% می باشد.
توانبخشی سالمندان می تواند از طرق مختلف تعریف شود. در عمل، به پروسه ای گفته می شود که با هدف بازیابی توان عملکردی و حرکتی فرد ناتوان جسمی انجام می شود.
هدف اصلی برنامه های توانبخشی سالمندان در مورد افراد مسن، کمک به آنها برای مدیریت و انجام کارهای شخصی روزمره بدون نیاز به کمک شخص دیگر است. اگر این امر ممکن نباشد، هدف کاهش نیاز به کمک افراد دیگر با استفاده از تکنیک ها و تجهیزات می باشد. این یک امر مهم برای پزشک معالجی که با افراد سالمند کار می کند است که هم نیازهای بیمار خود برای توانبخشی و هم توانایی او برای بهره مندی از این روش را تشخیص دهد.

افراد مسنی که ممکن است به توانبخشی نیاز داشته باشند.

افراد سالمند که ممکن است استفاده از مراکز توانبخشی سالمندان برای آنها مفید باشد اغلب دچار یک ناتوانی جدی فیزیکی هستند که می¬تواند ناشی از عوامل مختلف باشد از قبیل: سکته مغزی، شکستگی لگن یا هر شکستگی دیگر، مصدومیت ناشی ازسقوط از ارتفاع، بیماری شدید (مانند نارسایی قلبی)، استئوآرتریت شدید پیشرفته یا پارکینسون. این دست از ناتوانایی های جسمی باعث می شود که این افراد سالمند قادر به زندگی مستقل یا حتی نسبتا مستقل نباشند.

فاکتور سن نباید عاملی برای تصمیم گیری در مورد شرکت در برنامه های توانبخشی سالمندان باشد و مهمترین مسئله میزان نیاز شما در هر سنی برای استفاده از تکنیک های توانبخشی سالمندان می باشد که بر اساس دو مورد سنجیده می شود: میزان جدیت ناتوانی جسمی فعلی شما یا میزان و روند گسترش ناتوانی قبلی شما. فاکتور ریسک برای اندازه گیری میزان تاثیر برنامه توانبخشی بر فرد، میزان ضعف شناختی او می باشد. افراد مسن با ناتوانی های جزئی از قبیل شکستن مچ یا استئوآرتریت زانو همچنین می توانند از برنامه های توانبخشی سالمندان بهره ببرند.

نگهداری سالمندان